Ensemble van vier neoclassicistische burgerhuizen ontworpen in 1891 door architect Emile Wauters voor de Naamlooze Maatschappij voor het Bouwen van Burgershuizen in het Oostkwartier.

Deze bouwmaatschappij was in 1886 opgericht om het Oostkwartier uit te bouwen tot een wijk voor de betere middenklasse. De maatschappij investeerde zelf in talloze modelprojecten, bestaande uit huizen voor verhuur of doorverkoop. Daarvoor sprak ze verschillende architecten aan, van wie Emile Wauters één van de productiefste was.

Dit ensemble maakt deel uit van een homogene rij eind-19de-eeuwse neoclassicistische burgerhuizen, dat de even zijde van de straat inneemt. Het is een evenwichtig, heel gaaf bewaard ensemble met een symmetrische opbouw van vier bijna identieke, per twee gespiegelde woningen. De huizen tellen drie traveeën en twee bouwlagen onder mansardedak met fraaie dakvensters, voorzien van driehoekig fronton en vleugelstukken. De smeedijzeren topstukken op de dakvensters zijn verdwenen.

Klassieke opbouw van de gevels, met blauwe hardstenen plinten, kordonlijsten, geprofileerde houten kroonlijsten, imitatievoegen op de begane grond, rechthoekige muuropeningen en accent op de centrale travee door de balkons met smeedijzeren leuningen. De twee centrale woningen zijn iets rijker uitgewerkt, met gekoppelde modillons onder de kroonlijst, en dubbele dakvensters. Het schrijnwerk van vensters en deuren is gaaf bewaard.