Villa 'Groten­hof ' of 'Valvert' werd gebouwd tussen 1900 en 1910 door Jules Michaux uit Brussel. Helemaal onderaan de hellende tuin, tegen de Molenstraat, werd een dienstwoning gebouwd, met stallen en een onderkelderde spitsboogserre. De tuin, 64 are, is aangelegd op een steile helling met mooi uitzicht over de Dijlevallei; voorbeeld van een 'geleend landschap'.

Tussen 1900 en 1910 werden op de steile helling tussen het station van Sint-Joris-Weert en het Meerdaalbos, drie villa's gebouwd. Het 'Groten­ hof ' (volgens de ansichtkaarten) of 'Valvert' (gebeiteld in het arduin van een van de hekpijlers aan de Molenstraat), gebouwd door een zekere Jules Michaux uit Brussel, is het enige waarrond nog sporen van interessante tuinaanleg aanwezig zijn. Het villaperceel van Michaux besloeg ongeveer 64 are, zonder de belendende bospercelen die eveneens van hem waren. Helemaal onderaan, tegen de Molenstraat, werd een dienstwoning gebouwd, met stallingen en een onderkelderde spitsboogserre.

De villa zelf werd bovenaan het perceel, tegen de bosrand, opgetrokken – een bakstenen gebouw met pittoreske details, zoals hoekkettingen en banden uit witte steen. Een groot balkon geschraagd door een polygonale hoekerker maakte het mogelijk ten volle te genieten van het prachtige valleilandschap dat zich aan de voet van de helling, buiten het goed, uitstrekte. Grotenhof is een voorbeeld van een geleend landschap ('borrowscape'), de tuin opgevat als een verzameling waarnemingspunten – typisch voor een aantal villatuinen uit die periode. Het pad tussen het toegangshek aan de Molenstraat slingert in een weidse bocht naar boven langs achtereenvolgens: een sculpturale zomerlinde (Tilia platyphyllos) naast het hek, een oude Magnolia x soulangeana, een Ierse taxus (Taxus baccata 'Fastigiata'), een groep bestaande uit gewone esdoorn (Acer pseudoplatanus), Amerikaanse eik (Quercus rubra) en tamme kastanje (Castanea sativa), twee zomereiken (Quercus robur), een massief gevormd door twee veelstammige reuzenlevensbomen (Thuja plicata) en een laag vertakte bruine beuk (Fagus sylvatica 'Atropunicea') waarachter de villa grotendeels schuilgaat. Een bosplantsoen van Amerikaanse eik beslaat het bovenste gedeelte van het perceel.