De perceelsrandbegroeiing bevindt zich in het meest noordelijke deel van Nieuwerkerken begrensd door de straten Maleveld en Achtermaal en ligt in een agrarische omgeving langsheen een aarden wegje. Het betreft een zeer dikke winterlinde (Tilia cordata) met een stamomtrek van 2,94 meter (gemeten op 1,50 meter hoogte, opname in 2006) en met een boomkapelletje (gelegen op de hoek met de straat Maaiveld), een kaphaag, drie gekandelaberde zwarte populieren (Populus nigra) met omtrekken van 3,03, 4,25 en 3,93 meter (gemeten op 1,50 meter hoogte, opname in 2013), twee opgaande Canadapopulieren (Populus x canadensis ) met een omtrek van 3,80 en 4,28 meter (gemeten op 1,50 meter hoogte, opname in 2013) en een schietwilg (Salix alba) met een stamomtrek van 3,70 meter (gemeten op 1,50 meter hoogte, opname in 2006).

De drie gekandelaberde zwarte populieren zijn de hoogste, dikste en oudste van de regio. De winterlinde en de zwarte populieren zijn bijzondere soorten voor Vlaanderen. Zwarte populier behoort tot één van de zeldzaamste soorten: er zijn maar iets meer dan twintig genetisch verschillende individuen terug te vinden in volledig Vlaanderen. De drie aanwezige exemplaren vormen dusdanig een genenreservoir voor de regio. Ook de winterlinde is een bijzondere soort voor deze regio. Zowel de Canadapopulieren als de schietwilg, die door hun natuurlijke groeivorm en grote omvang een zeldzaamheid vormen, zijn oorspronkelijk aangeplant om de kadastrale percelen te markeren als hoekbomen. Hier was het vooral de bedoeling om te voorkomen dat de naast gelegen, nu verdwenen, voetweg zou opschuiven in het nadeel van de eigenaar van het belendende perceel. Ook de linde is een markering van een kadastrale grens en ligt op de hoek van een perceel en tegelijk op een kruispunt van wegen. Hoekbomen komen steeds minder voor. De soort (Canadapopulier) maakt het nog zeldzamer. Zwarte populieren in combinatie met de beheervorm in kwestie (kandelaar) maakt de situatie zeer uniek. Een linde die de functie van grensboom en kapelboom vervult is een zeldzaam feit.

De 90 meter lange, oost-west georiënteerde kaphaag van gewone haagbeuk (Carpinus betulus) is aangeplant als afsluiting van een weide, huisweide of weideboomgaard met de bedoeling om het vee tegen te houden. Deze vorm van erfbegrenzing is een al maar zeldzamer wordend gegeven. Deze vormt een historische eenheid met het boerenerf, aangezien deze bedoeld was als afbakening van het erf. Oorspronkelijk werd de haag gekapt voor het oogsten van brand-, ambachts-, bouw-, geriefhout of loofvoedering. De winterlinde en de zwarte populieren kennen een beheervorm uit het verleden waarbij ze gekandelaberd werden. Het hout werd eveneens gebruikt als brand-, ambachts-, bouw-, geriefhout of soms loofvoedering. De linde werd ook aangeplant voor theebereiding en vormt eveneens een historische eenheid met een religieus element, namelijk een boomkapelletje met een Mariabeeldje erin.