Gesloten 19de-eeuwse hoeve, mogelijk met oudere kern, gelegen op een rechthoekig perceel dat grotendeels is afgezet met een bomenrij; gekasseide toegangsweg vanuit de zuidwestelijke hoek.

Historiek

Op de Ferrariskaart van 1771-1777 wordt er op deze plaats nog geen bebouwing aangeduid, maar is de omgeving ingenomen door het 'Tinmel Bosch'. Op de Poppkaart van circa 1860 staat de 'Tinmeel F(er)me' weergegeven als een geheel van U-vormig ingeplante bestanddelen, geopend naar de zuidoostelijke zijde, dezelfde vormgeving als degene die we terugvinden op het Primitief Kadaster. De inplanting van de hoeve klimt dus vermoedelijk op tot het einde van de 18de of het begin van de 19de eeuw. Halverwege de 19de eeuw waren de hoeve en de omliggende percelen eigendom van Guillaume Decloux, advocaat te Leuven. In 1865 werd de hoeve volgens de kadastrale legger verkocht; het huidige volume als gesloten hoeve wordt in 1868 kadastraal geregistreerd als 'reconstruction partielle et agrandissement'; op dat ogenblik was de pachthoeve in handen van Joannes Stas-Vrancken, handelaar te Leuven. De nieuwe gebouwen werden in gebruik genomen in 1867. In de loop van het eerste decennium van de 20ste eeuw werden de gebouwen, vooral de daken grondig gerenoveerd.

Beschrijving

Gesloten hoeve met ingangspoort in de zuidwestelijke hoek, toegang gevend tot een gekasseid erf met woning ten zuidwesten, wagenhuis ten zuidoosten, schuur ten noordoosten en stallen ten noordwesten. Verankerde bakstenen gebouwen onder pannen zadeldaken, met uitzondering van de schuur bekleed met mechanische pannen.

De toegangspoort ligt aan het einde van de gekasseide toegangsweg en omvat een grote rechthoekige poort onder houten latei, onder zadeldak.

De boerenwoning met licht verhoogde begane grond, telt vijf traveeën en anderhalve bouwlaag; de erfgevel is momenteel witgeschilderd op een gepikte plint en wordt geopend door eenvoudige rechthoekige muuropeningen, op de benedenverdieping met vernieuwde hardstenen lekdrempels en beschilderde lateien. De bovenvensters zijn ten dele blind. Vernieuwd schrijnwerk. De zuidwestelijke gevel, uitgevend op de moestuin, omvat een rechthoekige deur in vlakke hardstenen omlijsting met aan weerszijden twee getraliede en beluikte vensters met hardstenen dorpels. De keldervensters zijn gevat in een kalkzandstenen omlijsting. Voortgaande op diverse bouwnaden omvat de woning mogelijk nog een kern van de eerste hoevegebouwen uit het einde van de 18de of het begin van de 19de eeuw (zie ook de mutatieschetsen waar sprake is van gedeeltelijke reconstructie).

De tweebeukige langsschuur telt vier traveeën onder een zadeldak van Vlaamse pannen; rechthoekige poorten onder houten latei, aan de buitenzijde met rechtstanden van kalkzandsteenblokken. Binnenin verspreide graffiti met onder meer jaartal 1907.

De stallen werden sterk gerenoveerd en verhoogd (zie bouwnaad met verschil in materiaal); de muuropeningen werden ten dele aangepast. Bewaarde aalpomp tegen de erfgevel links. Het linkergedeelte werd na zware stormschade niet heropgebouwd, maar vervangen door een bakstenen muur. In de huidige linkse zijgevel zit een hergebruikte gevelsteen met jaartal 1761; de herkomst kon niet achterhaald worden.

De vleugel met het wagenhuis telt in totaal acht traveeën en wordt gekarakteriseerd door een min of meer centraal gelegen rondboogarcade van drie traveeën; links en rechts waren er voorheen vermoedelijk bijkomende stallen en bergruimten met steekbogige of rechthoekige muuropeningen, laatstgenoemde onder houten latei.