Deze woning in beboomde tuin werd in 1949 gebouwd als eigen woning door architect en kunstschilder Pierre Van Rompaey. De expressieve vormgeving verwijst naar de Notre Dame du Haut in Ronchamp, een beroemd ontwerp van Le Corbusier. Hij wint met zijn eigen woning in 1949 de prijs van de Koninklijke Maatschappij der Bouwmeesters van Antwerpen (KMBA).

Voor de bouw van deze gezinswoning ontving Van Rompaey een premie in navolging van de wet De Taeye, die de grote woningnood na de Tweede Wereldoorlog trachtte op te lossen door het stimuleren van de bouw van privéwoningen.

Het gaat om een bescheiden woning met een bewoonbare oppervlakte van 95 vierkante meter, waarin woon- en eetkamer, keuken, badkamer en een grote en twee kleine slaapkamers werden geïncorporeerd. Verbouwingen in de jaren 1960 en 1970 breidden de woning uit.

De woning kreeg een opvallende volumewerking, bepaald door een hoog en steil, bijna tot aan de grond afhellend rieten dak en een schoorsteen die daar tegenaan leunt. De vormgeving ademt aan straatzijde een geslotenheid, een geborgenheid uit, maar is aan tuinzijde opengewerkt met een glazen wand. De muren zijn in baksteen uitgevoerd. Kenmerkend vormgegeven voordeur in hout, met noppen. In het interieur springen een aantal elementen in het oog: de spiltrap, de bij de trap ingewerkte kachel, de talrijke manieren om het licht naar binnen te trekken en de waaiervormige tegels.