Deze woningen worden gebouwd op een perceel dat vrijkomt wanneer in 1887 een stalling, remise en slachthuis worden afgebroken op de hoek van de Jacob Jordaensstraat en de Charlottalei. Architect Petrus Josephus Ryssens-Van Camp tekent het ontwerp voor een samenstel van twee winkelhuizen, waarvan één voor een beenhouwerij. Eigenaar van de panden was Herman Van Den Muysenberg-Van Camp, vermoedelijk aangetrouwde familie van de architect. Deze panden zijn vermeldenswaardig omdat ze in een sterk gewijzigd straatbeeld met hun bewaarde houten winkelpuien in de eenvoudige neotraditionele lijstgevels, een beeld geven van de eind-19de-eeuwse winkelbedrijvigheid in deze straat.

De twee panden tellen elk drie traveeën en drie bouwlagen onder een zadeldak, met een lijstgevel met rood bakstenen parement waarin natuursteen en stucdecoratie is verwerkt voor speklagen en omlijstingen van de rechthoekige muuropeningen, hiermee teruggrijpend naar de traditionele bak- en zandsteenstijl. De begane grond, voorzien van een bepleistering met imitatievoegen, zijn neoclassicistische houten winkelpuien voorzien, bestaande uit een etalage en winkeldeur onder brede puilijsten, bekroond met brede balkons op gedetailleerd uitgewerkte consoles. De balkonleuningen werden vervangen, net zoals de leuning van het centrale balkon op de bovenverdieping van nummer 3. Door het vergelijkbare materiaalgebruik en de identieke winkelpuien, horen de twee panden visueel bij elkaar, hoewel het linker pand (3) veel smaller is dan het rechter (3) en daarmee andere verhouding in de gevelindeling kreeg. Op nummer 5 is daardoor plaats voor een tweede deuropening links van de winkelpui.