De oudste pastorie van Zaventem dateerde van 1444 en werd met eigen middelen opgericht door de toenmalige pastoor Hendrik Ysenbaert. Ze verdween door oorlogsomstandigheden op het einde van de 16de eeuw. Vanaf 1638 was er een nieuwe pastorie die in gebruik bleef tot ze in 1838 onder pastoor Joannes Huysmans gesloopt werd en vervangen door een nieuwe op dezelfde plaats aan de Hoogstraat, tegenover het huidige rust- en verzorgingstehuis Sint-Antonius. Toen in 1925 werken werden uitgevoerd om het Kerkplein vrij te maken van bebouwing, werd ook de pastorie gesloopt om het plein te vergroten tot tegen de Hoogstraat. De huidige pastorie met aansluitend links de onderpastorie werd in 1930, zie gevelcartouche, opgetrokken in neotraditionele stijl, daarmee refererend aan de historische bebouwing in de dorpskom. De panden werden kadastraal geregistreerd in 1932. Beide tellen twee bouwlagen en zijn volledig opgetrokken uit zandsteen.

De pastorie telt vier traveeën onder een half, leien schilddak met de nok parallel aan de straat. De centrale travee in de lijstgevel aan de Parklaan omvat een rondboognis met Onze-Lieve-Vrouwebeeld en hogerop een uitgewerkt dakvenster tussen cantonnerende voluten onder een bekronend driehoekig fronton. Onder de beeldnis verwijst een cartouche naar het bouwjaar 1930. Beide zichtbare gevels zijn voorzien van sierankers en worden horizontaal geaccentueerd door muurbanden en een omlopend klassiek hoofdgestel met houten kroonlijst op langgerekte consoles. De vensters zijn uitgewerkt als kruiskozijnen of al dan niet gekoppelde kloosterkozijnen.

De onderpastorie is beduidend kleiner en eenvoudiger van concept: een breedhuis van twee traveeën onder zadeldak. Getoogde of rondbogige muuropeningen, gekoppeld op de bovenverdieping en een nagenoeg gevelbreed getrapt dakvenster.