Vandaag gesloten hoeve gelegen op de hoek van de Langestraat en de Rijsmortelstraat; ten noorden van de hoeve zijn nog sporen van een vroegere boomgaard. Volgens buurtbewoners was hier eertijds een afspanning.

Hoewel op de topografische Vandermaelenkaart (1846-1854) en de Poppkaart van circa 1860 ter plaatse van de huidige woning en schuur al bebouwing is aangeduid, werd de huidige hoeve in 1876 kadastraal geregistreerd als volledige nieuwbouw; het betreft echter enkel de noordelijke woonstalvleugel en de oostelijke schuur; in 1914 wordt een vergroting ingetekend waarbij de hoeve haar huidige gesloten karakter kreeg. Heden is het complex leegstaand, renovatiewerken zijn aan de gang. De weg tussen de Langestraat en de huidige Rijselbergstraat ten zuiden van de hoeve en nog zichtbaar op de Poppkaart werd na de aanleg van de spoorlijn en de bijhorende weg langs het spoor afgeschaft, kadastraal geregistreerd in 1889.

De hoeve bestaat uit verankerde bakstenen gebouwen onder zadeldaken van Vlaamse pannen, ingeplant rondom een grotendeels gekasseid erf met mestvaalt: woonstalhuis ten noorden, schuur ten oosten en open wagenhuis ten zuiden. De westzijde is afgesloten door een bakstenen muur met de overluifelde toegangspoort en een bakhuis (?). Aan de straatzijde van de poort bleven de schamppalen bewaard.

Aangezien het erf bij de inventarisatie niet kon bezocht worden, werd de onderstaande beschrijving gemaakt aan de hand van bestaande foto's. Aan erfzijde heeft de woning een gecementeerde plint en rechthoekige muuropeningen in een vlakke beschilderde omlijsting; diverse bouwnaden en materiaalverschil wijzen op meerdere aanpassingen, ook duidelijk zichtbaar in de buitengevel, waar een bouwnaad onder meer wijst op een latere uitbreiding met één travee in westelijke richting naar de straat toe. De muuropeningen in de aansluitende stal vertonen zoals gebruikelijk houten lateien. Dit is ook het geval in de volledige noordgevel van het woonstalhuis waar de vensters bovendien voorzien zijn van diefijzers. De gecementeerde westelijke tuitgevel met aandak vertoont bovenaan een rondboogluik onder een geprofileerd waterlijstje met voluutvormige uiteinden. Een kelder met gedrukt, bakstenen tongewelf bleef bewaard.

De driebeukige dwarsschuur is toegankelijk via een centraal gelegen, rechthoekige poort onder ijzeren I-latei; gevelsporen uiterst rechts verwijzen naar een oorspronkelijk hoger gebouw onder zadeldak op de plaats van het huidige open wagenhuis.