Op de hoek van de Vlaamsekaai met de Pourbusstraat liet aannemer Corneille Masson rond 1920 voor eigen rekening "magazijnen met verdiepen" bouwen. Een half jaar eerder diende Masson een aanvraag in voor de bouw van neoclassicistische woon- en winkelpanden op deze plaats, een aanvraag die werd afgekeurd.

Het imposante rood bakstenen hoekgebouw van vier bouwlagen onder platte bedaking vormt het sluitstuk van het beschermde stadsgezicht op de Vlaamsekaai. Het interbellumpand past ondanks de latere bouwdatum dan de rest van de panden, uitstekend in de rij: opslagplaatsen zijn typerend voor de zuidelijke kaai van de gedempte Zuiderdokken, de keuze voor rode bakstenen lijstgevels in neotraditionele bouwstijl, stemt overeen met de oudere bebouwing. Het pand telt in elke straat drie traveeën, daarmee een perfect vierkante plattegrond beschrijvend. De opslagplaats is volledig onderkelderd; op elke verdieping is een opslagplaats ondergebracht, gedragen door vier pijlers. Een smalle trap zit tegen de linker zijgevel in de Vlaamsekaai. De gevels hebben een rood bakstenen parement tussen een houten kroonlijst en een lage hardstenen plint; per travee een verdiept muurveld met gekoppelde licht getoogde muuropeningen met gezamenlijke ontlastingsboog met hoekneggen en hardstenen lekdrempels. Op de begane grond oorspronkelijk een poortdoorgang in de Vlaamsekaai en in de andere traveeën dezelfde gekoppelde vensters als op de verdiepingen, maar voorzien van diefijzers. Bij renovatie tot appartementsgebouw werden brede etalagevensters aangebracht en werd een mansardeverdieping toegevoegd.