Massief uitgegroeide vitale beukenhaag, als restant van de afsluiting van het zogenaamde "Nieuw kerkhof" dat tijdens de Eerste Wereldoorlog is opgericht en gebruikt werd in de periode 1917-1966, thans horend bij nr. 1, buitenschoolse opvang "De Buidel") op de hoek met de Pieter Lansensstraat.

Tijdens de Eerste Wereldoorlog piekt het aantal begravingen rondom de Sint-Martinuskerk. Zowel inwoners als vluchtelingen en Duitse soldaten worden er begraven. De vóóroorlogse vraag naar een nieuwe begraafplaats wordt door pastoor Lootens uitgesteld door het perspectief van een kerkhof rondom een nieuw te bouwen kerk in de "Mokker". De inschakeling van een nieuwe parochie met een duizendtal zielen zou de begrafenisdruk wegnemen. De oorlog schuift echter dat perspectief op de lange baan en veroorzaakt overlast voor het bestaande kerkhof. Lootens stuurt de rentmeester van Arenberg, Hector Christiaen, naar de weduwe van de prins om te onderhandelen over een schenking van grond voor een parochiaal kerkhof (het wettelijke kader van een gemeentelijke begraafplaats wordt omzeild). Ze schenkt een deel van de ‘negen gemeten’, dat paalt aan het perceel van de meisjesschool (zie Kerkstraat) en ten westen van de tramlijn ligt. De nieuwe begraafplaats wordt in 1917 als een uitbreiding van het kerkhof ingewijd en blijft tot 1966 in gebruik. In 1985 ontgraving. Op de plaats van het kerkhof komt in 2003 de gemeentelijke naschoolse kinderopvang "De Buidel" naar ontwerp van architect John D’Hollandere.