Hoeve met recent woonhuis, een bewaard oud boerenhuis en een beplankte schuur.

Op de Ferrariskaart (1770-1778) is de site aangegeven als een conglomeraat van een drietal gebouwenclusters waarvan één omwalde site.

Het boerenhuis met de aansluitende stalling is samen met drie kleinere bijgebouwen als dusdanig reeds aangeduid op het primitief kadasterplan (circa 1835), op dat moment in eigendom van de weduwe en kinderen van Jacques Serruys (zie ook nummers 34, 36). De Atlas der Buurtwegen (circa 1846) geeft dezelfde situatie weer. De achterliggende schuur, volgens het kadaster van 1877, wordt in 1884 geregistreerd ter vervanging van twee oudere landgebouwen. Het grondplan van het boerenhuis wordt dan ook ietwat vergroot.

Erftoegang via ijzeren hek tussen betonnen pijlers. Het boerenhuis met de geïncorporeerde stalling is haaks ingeplant op de straat en sluit aan bij de langgestrekte typologie: witgeschilderde baksteenbouw onder zadeldak (rode mechanische pannen), het boerenhuis heeft een vernieuwd parement en muuropeningen. Stalling: getoogde staldeuren, laadluik onder de dakoverstek.

De lange dwarsschuur van circa 1877 is dieper gelegen (nok haaks op de straat): constructie in stijl- en regelwerk met een houten beplanking op een hoge bakstenen voeting, gevat onder een zadeldak (rode en blauwe Vlaamse pannen).

Een erfbezoek werd geweigerd.