Herberg opklimmend tot het einde van de 18de of het begin van de 19de eeuw, gedeeltelijk heropgebouwd in 1902.

Op het primitief kadasterplan (1817) wordt op de hoek van de weg voor het eerst een oost-west georiënteerd woonhuis weergegeven, nog niet voorkomend op de Ferrariskaart (1770-1778) en circa 1835 eigendom van de Ardooise koopman Eugenius Seys. In 1849 registreert het kadaster een splitsing van deze woning in twee kleine wooneenheden, in eigendom van de Ardooise fabrikant Franciscus Devos. Rond 1864 wordt aan de westzijde een derde woning aangebouwd (Brabantstraat 1). In 1902 wordt onder eigenaar Pieter Leyn-Verhelle, landbouwer te Ardooie, de opdeling tussen de huisjes gewijzigd: de oostelijke woning wordt gedeeltelijk heropgebouwd, de middelste woning verkleind en omgevormd tot werkplaats. In 1905 wordt het huis verkocht aan werkman Alfons Carron-Scheldeman die uitbreidt met een bijgebouw aan de noordzijde. In 1906 worden huis en werkhuis samengevoegd.

Eenlagige witgeschilderde baksteenbouw onder schilddak in mechanische pannen (nok haaks op straat), waarop een klokkenruitertje met windwijzer. Zwartgeschilderde gecementeerde plint. Kopse oostgevel van drie traveeën met centrale toegangsdeur, rechthoekige dakkapellen onder kroonlijstje op consoles; getoogde muuropeningen met behouden schrijnwerk (T-ramen met grote roedeverdeling, halfrond profiel op naald en kalf met diamantkop op de kruising), bewaarde luiken; onderdorpels in geschilderde baksteentjes. Vernieuwde deur, links een gietijzeren voetschraper.

In de zuidelijke langsgevel rechthoekige muuropeningen onder houten lateien, met bewaarde T-ramen met grote roedeverdeling en luiken, betegelde onderdorpels. Op de hoek een oculus. Aan de noordzijde een aanbouw onder sleepdak.

Interieur met bewaarde balkenroostering, vloer in zwarte plavuizen.