Genoemd naar de voormalige eigenaars Pierre Van Humbeek en Marie Piron, die hun eigendom bij legaat schonken aan de provincie Vlaams-Brabant. Het goed, gelegen op een groot, hellend terrein tussen de Mechelsevest en de Donkerstraat, omvat een villa in cottage-stijl (1926, Th. Vanderstraeten), een atelier (1933, L. Mispelter) en een museum (1961, V.G. Martiny).

De villa, heden "witte villa" genoemd, wordt gekenmerkt door geknikte puntgevels onder een complexe dakstructuur met geknikte zadeldaken. Typerend zijn het kleurenspel van de wit geschilderde muren en de grote, rode dakvlakken, de boogvensters en oculi, de vooruitspringende risalieten en erkers met diverse zichten op de tuin, en de pseudo-steunberen aan weerszijden van de gevelvlakken.

Het atelier in modernistische stijl is opgevat als een kubus van drie bouwlagen onder een plat dak, met een buitentrap naar de woonverdieping en een tot veranda omgebouwd dakterras aan de zijde van de Donkerstraat. Stijltypisch zijn de afgeronde gevelhoeken, de bandvensters, de vierkante vensters, de betonnen cordons en de licht verheven borstweringen en muurvlakken.

Het museum werd gebouwd in opdracht van het echtpaar Van Humbeek-Piron, als ontmoetingscentrum voor kunstenaars en als permanente expositieruimte voor hun privé-collectie. Het gebouw, wit geschilderd en afgedekt door middel van zadeldaken, bestaat uit drie tentoonstellingspaviljoenen en een grotere wooneenheid die, twee per twee en geschrankt, aan weerszijden van een lange gang geschikt zijn. Typerend hier zijn de afwisseling van grote muurvlakken en glaspartijen en de grote transparantie van de centrale gang.