Op vraag van het gemeentebestuur maakt de Oostendse architect Silvain Smis in 1953 het ontwerp voor het oprichten van de sanitaire strandinrichting of "gezondheidsinrichting" aan de Zeedijk te Oostduinkerke-Bad, ter hoogte van het Koningin Astridplein. De plannen worden bij zitting van de gemeenteraad op 27 oktober 1953 goedgekeurd en gedetailleerd uitgewerkt in 1954-1955. Omwille van de zeer beperkte financiële middelen van de gemeente, die na de Tweede Wereldoorlog aanzien wordt als "geteisterde gemeente", vraagt men financiële tegemoetkomingen aan de hogere overheid. De gemeente deelt het Ministerie van Volksgezondheid en het Gezin mee dat de werken op 27 december 1955 aangevat zijn door aannemer A. Cottyn (Heule). Deze wordt, na herhaaldelijk schrijven door architect Smis, bij middel van een proces-verbaal van 28 mei 1958 in gebreke gesteld omdat de werf "onveranderd en verlaten" is. In 1958 registreert het kadaster de realisatie van de badinrichting, eigendom van de gemeente, op het strand, openbaar domein in eigendom van de Belgische Staat. In het begin van de jaren 1960 gebeurt de definitieve oplevering via een gerechtelijke vereffenaar.

Het strandaccommodatiecomplex met omlopend betegeld terras, betonnen keermuurtjes en flankerende trappartijen heeft een uurwerktoren met verlichting, badsein, temperatuuraanwijzing en een onderbouw waarin een krantenkiosk wordt voorzien. In het hoofdvolume bevinden zich kleedcabines (doorloopcabines), vestiaires, ventilatiekamers, halfcirkelvormige uitbouwen met stort- en voetbaden aan de strandzijde en halfronde muurbloembakken aan de dijkzijde. De twee armen aan weerszijden van het complex die de baders beschutting bieden, bevatten sanitaire inrichtingen; in de oostelijke arm worden tevens lokalen voorzien voor redders en badpakverhuur, in de westelijke arm een bureel voor inlichtingen en Westtoerisme en lokalen voor het Rode Kruis en de politie. Op 4 februari 1969 geeft de gemeenteraad de goedkeuring om ter hoogte van het strandaccommodatiegebouw een openluchtzwembad op het strand aan te leggen naar ontwerp van architect Jan Tanghe, vennoot van het architectenbureau Planning (Brugge). Het concept van een openluchtzwembad op het strand is vrij uniek; enkel de gemeente Heist kent op het strand eveneens, doch tijdelijk, een klein openluchtzwembad. Op 16 april 1969 wordt een bouwvergunning afgeleverd, doch het Ministerie van Openbare Werken, bevoegd ten gevolge van de strandconcessies, weigert deze omdat ze niet voldoet aan de voorwaarden gesteld door het Bestuur der Waterwegen - Dienst Kust en onvoldoende bescherming garandeert tegen mogelijke ontzanding van het strand. Na aanpassing van de plannen wordt uiteindelijk de definitieve vergunning afgeleverd voor de bouw van een openluchtzwembad met betonnen kuip (12 meter x 25 meter) en bijhorend plonsbad, zeewateraanzuigbuis met pompinstallatie, waterverwarmings- en filterinstallatie, omliggend terras, keermuurtjes en een windscherm bestaande uit glazen platen tussen houten palen. Het bestaande strandaccommodatiegebouw wordt ter beschikking gesteld van de zwembadgebruikers. Het zwembad wordt ingehuldigd op 11 juli 1970. In 1981 registreert het kadaster de reeds eerder uitgevoerde grenswijziging tussen de oorspronkelijke badinrichting en de zee, waarbij het afgebakende deel van het strand met het openluchtzwembad staatsdomein blijft.

In de jaren 1983-1985 gebeuren aanpassingswerken naar ontwerp (1982) van architect Roger Segaert (Oostduinkerke), waarbij de oorspronkelijke vorm en constructie van het aan het accommodatiegebouw nagenoeg bewaard blijven. Centraal aan de dijkzijde wordt een nieuwe inkom gecreëerd en het interieur wordt heringericht met onder meer nieuwe kleedcabines en inkombalie. De plannen voorzien in de oostelijke arm een cafetaria met berging en in de westelijke arm lokalen voor onder meer redders, politie en E.H.B.O. De betonnen zuil van het dijkhorloge wordt gemaskeerd door de monumentale sculptuur "De zee verticaal gezien" (1987) van de hand van kunstenaar Paul Baeteman (° Nieuwpoort, 1933). Het voorheen betegelde dakterras krijgt in die bouwfase of kort erna een nieuwe bekleding in hout met dito zitbanken en leuningen in roestvrij staal.

U-vormig symmetrisch complex voorzien van gebogen armen met gestrekte uiteinden, gelegen op het strand, tegen de noordzijde van de Zeedijk aan, tussen trappartijen die de dijk met het strand verbinden. Eenlagige betonconstructie onder plat dak met brede, luifelvormende betonnen overkraging, ingericht als dakterras en door middel van steektrappen op de hoeken verbonden met de zeedijk; recenter aangepast met houten bekleding voor dakrand en vloer, houten zitbanken en roestvrijstalen leuningen met afgeronde hoeken. Centraal op de rustrotonde, de monumentale sculptuur "De zee verticaal gezien" (1987) van Paul Baeteman, waarin naar verluidt de betonnen zuil van het voormalige dijkhorloge is opgenomen.

Aan de dijkzijde, ingewerkte trappartij naar de vernieuwde afgeronde inkom, net als een deel van de gevelbekleding van zowel de oostelijke als de westelijke arm voorzien van een recentere houten bekleding. Accommodatiegebouw aan strandzijde gekenmerkt door halfcirkelvormige uitbouwen van stort- en voetbaden. Typerend materiaalgebruik, m.n. verzorgd gevelparement van gele geglazuurde baksteen met opengewerkte bovenbouw door middel van grotendeels doorlopende, hoge vensterregisters, in de halfcirkelvormige uitbouwen met gebogen, o.m. conische beglazing; in de zijvleugels, tweedelige vensters tussen zuilvormige, geschilderde betonnen penanten. Geschilderd houtwerk met horizontale roedeverdeling. Rechthoekige, al dan niet beglaasde en vernieuwde deuren. Het interieur is grotendeels heringericht voor wat betreft de kleedcabines, sanitair en inkombalie.