Sluis nummer 9 en bijhorende brug over het kanaal Brussel-Charleroi, opklimmend tot het begin van de jaren 1930.

Al in de vijftiende eeuw werd het plan opgevat om de Zenne tussen Brussel en Halle te kanaliseren om zo een betere verbinding met Henegouwen te realiseren. Deze plannen gingen niet door en pas tijdens het Hollandse Bewind werd tussen Brussel en Charleroi een waterweg gegraven waarvoor de werken werden aangevat op 15 maart 1827; op 22 september 1832 werd de vaart met een lengte van 74,2 kilometer en 55 sluizen voor de scheepvaart in gebruik genomen.

In de periode 1928-1932 werden belangrijke aanpassingswerken uitgevoerd die ook een weerslag hadden op de directe omgeving: de vaart werd niet alleen verbreed en voorzien van grotere sluizen maar vooral de ligging en het profiel van de waterweg ondergingen een ingrijpende wijziging. Daardoor werd het Sasplein meer naar het westen verlegd en het tracé van de Groot-Bijgaardenstraat werd verschoven; aansluitend werd een hele reeks huizen gesloopt waaronder de vroegere aanhorigheden van het sas; deze werken werden kadastraal geregistreerd in 1934. In 1940 werd de brug door het Engelse leger opgeblazen, doch naderhand hersteld.

Huidig sas met zware muren van regelmatig gekapte natuurstenen blokken, trechtervormig verloop aan de in- en uitgang van de sluiskom met metalen poorten en ijzeren reling. Betonnen aanlegsteiger met meerpalen.