Deze neogotische waterput werd in 1902 gebouwd naar een ontwerp van de Brugse stadsarchitect Charles De Wulf. Het is een natuurstenen put, bekroond met een sierlijk en fraai uitgewerkt smeedijzeren hoofdgestel.

Naar aanleiding van een ontwerp tot wijziging van de rooilijn van een deel van de Sint-Jakobsstraat werd in 1900 voorgesteld de oude, ondergrondse pomp van natuursteen te verplaatsen. Aangezien ze door velen echter als lelijk bestempeld wordt, werd voorgesteld ze meteen te vervangen. Na aandringen van stadsarchitect Charles De Wulf (1865-1904) werd gekozen voor een bovengrondse waterput.

In 1902 werd de waterput geplaatst, vervaardigd door Alfons Vernieuwe. De waterput is een eenvoudige natuurstenen put met aan één kant een leeuwenkop met open muil. De smeedijzeren bekroning bestaat uit vier gedeeltelijk getorste staanders, bovenaan verbonden door een koperen band en door een kroon van fijn bloem- en bladwerk.

• Bouwen door de eeuwen heen in Vlaanderen, Stad Brugge. Oudste kern, 18na, 1999, p. 302.
• Vandevyverer E., Watervoorziening te Brugge van de 13-de tot de 20-ste eeuw, Brugge, Koninklijke Gidsenbond van Brugge en West-Vlaanderen, 1983, p. 202-204.