Deze ankerplaats ligt ten zuiden van Ruddervoorde (Oostkamp) en ten noorden van Zwevezele (Wingene). In het noorden grenst ze aan enkele bedrijven rond Sint-Hubertus (Ruddervoorde); in het oosten vormen de wegen nabij of langs de bosrand de grens. De zuidelijke grens is een weg die van het gehucht Ondank ten zuiden van de Lakebossen in de richting van Bras loopt. De westelijke grens valt samen met wegen en dreven rond de bospercelen met een uitloper ter hoogte van Groenstraat.

Dit landschap is een oud veldgebied dat nu deels bebost is, waar enkele kastelen aanwezig zijn en dat een typisch drevenpatroon heeft. Het ligt op een interfluviale kam tussen beken die naar de Poversbeek afwateren (in het oosten) en beken die naar de Velddambeek afwateren (in het westen). Volgens de geologische kaart ligt hier zand van de Formatie van Tielt aan de oppervlakte waarboven slechts een dunne kwartaire zandlaag ligt (minder dan 5 meter dik). De opbouw van de ondergrond geeft de verklaring voor het veldgebied. Toen men dit veldgebied ontgon, werden dreven aangeplant langs de kaarsrechte verkavelingswegen in het gebied en werd het gehele gebied bebost zoals te zien is op de kabinetskaart van de Ferraris (1770-1778). Aan de randen van het gebied waren nog enkele heidegebiedjes. De ontginning gebeurde volgens een regelmatig patroon: volgens een noord-zuid richting en een oost-west richting met een regelmatige perceelsgrootte. In het westen van deze ankerplaats lopen de dreven eerder noordwest-zuidoost gericht en daar loodrecht op. Het tracé van de Oostenrijkse steenweg tussen Brugge en Kortrijk wijkt af van de andere rechtlijnige dreven met een vaste richting. Het steenwegtracé heeft een kenmerkende wegbeplanting met opgaande eiken. Momenteel is de perceelsstructuur nog intact en goed herkenbaar door de dreven. Zij accentueren deze structuur. Sommige wegen zijn nog niet verhard wat een meerwaarde betekent voor het gebied en bijdraagt tot het landelijk karakter van dit gebied.

Het bosaandeel is sinds de 18de eeuw afgenomen ten voordele van landbouwland. Het bos bestaat uit gemengde en niet-gemengde percelen. In enkele bospercelen zijn de vroegere ontwateringsgrachtjes nog duidelijk zichtbaar en dienen gevrijwaard. De schaarse bebouwing bestaat uit kleine woningen (soms zogenaamde boskanterswoningen) en enkele landbouwbedrijven. Ze liggen sterk verspreid aan de rand van het bos (eerder in het westelijk deel) of langs wegen.

De kasteelsites en de vroegere villa Zorgvliet vormen belangrijke elementen in dit landschap. Van het Munkengoed, een site met oorsprong in de 13de eeuw, zijn de kelders bewaard gebleven. De hoeve bij kasteel Munkengoed gaat terug op een oude abdijhoeve. Het huidige kasteel is jonger en de toegangsdreef ligt in het verlengde van die tot het kasteel Raepenburg. De toegangsdreef is breder dan andere dreven en wordt geaccentueerd door lage struiken. Men ziet vanuit het ene kasteel het andere. Rond kasteel Raepenburg ligt nog een gracht. Vlakbij ligt een ijskelder en staat een kapelletje. In de Lakebossen rest nog een deel van het zogenaamde Rood kasteel samen met de gracht (waterpartij).

De afwisseling van boscomplexen met landbouwland én de lage bebouwingsdichtheid geeft aan het gebied een half gesloten karakter met een afwisseling van landbouwpercelen en bospercelen. De weilanden zijn soms afgebakend door knotbomenrijen en hebben hier en daar een veedrinkput.

• Kabinetskaart van de Oostenrijkse Nederlanden voor Zijn Koninklijke Hoogheid de Hertog Karel Alexander van Lotharingen, Jozef Jean François de Ferraris, Koninklijke Bibliotheek van België, uitgegeven in 1770-1778, schaal 1:11.520 herleid naar 1:25.000.