Parkje in landschappelijke stijl, teruggaand tot het derde kwart van de 19de eeuw, restant van een voor­malig buiten­goed uit het einde van de 19de en het begin van de 20ste eeuw.

'Vreebos', dat bij Ferraris (1774-1775) als een onbebouwde plek is opgete­kend, wordt als "oud woon­huis met prach­tig park, groensel­hof en boomgaard" in 1862 verkocht. Het werd eigendom van de uit Mons afkomstige graaf Ferdinand (1820-1894) en zijn zuster gravin Marie-Thérèse Goupy de Quabeck (1826-1906).

De Dépôt-kaart (opname 1870, uitgave 1878) brengt het als 'château' in beeld: gebou­wen rond een erf, ten zuiden een park en lustbos en ten noor­den een moes­tuin en boomgaard. De ICM-kaart van 1884 geeft geen gewijzigd beeld. Het goed werd een tijd­lang als bui­ten­huis ge­bruikt, tot het in 1895 bezit wordt van de Broe­ders van Lief­de die er gebouwen toevoegen om in 1905 In­stit­uut Sint-Ferdi­nan­dus te worden. In 1939 werd er in een ver­zorg­de inter­bell­um­ar­chi­tec­tuur een kloos­ter, kapel en kantoor­gebouw bijge­bouwd, die vandaag nog bestaan. De stafkaart van 1951 noteert het goed als klooster en ten zuiden van de gebouwen strekt zich een park uit met een nieuwe padenstructuur.

Het Instituut ligt ten noorden van de dorpskern. Het park, op de noor­delijke hel­ing, kijkt dankzij een ni­veau­ver­schil van circa 10 meter uit op het gebou­wen­com­plex. Een land­schapsbepalen­de dreef van tamme kastanje (Castanea sativa) vertrekt van het Insti­tuut naar het hoger, zuidoostelijk gelegen Linde­kens­veld, waar zich een kapel bevond.

Het parkje is in oo­rsprong een grasveld met enkele solitai­ren, half­weg een dwarspad, een rondom geslo­ten bomen­gordel, een rond­weg en een be­schei­den parkbos ten zuidwes­ten. Als focus vandaag dient een wit Heilig Hart­beeld in een bloem­perk tussen recente Californische schijncipressen (Chamaecyparis lawsoniana). Het merendeel der gras­velden is nu in ge­bruik als dieren­park en speel­tuin. Ten zuid­westen bevindt zich een ijskelder, vermoedelijk uit het einde van de 19de eeuw onder een bij de func­tieverschuiving toege­voeg­de Lour­des­grot bij een bosje van gewone taxus (Taxus baccata) en tamme kastanje (Castanea sativa). Vanaf de grot loopt een laantje van kren­te­boompjes (Amelanchier lamarckii) naar het voormal­ig buiten­huis uit 1906.

Bomen

Het cijfer tussen haakjes is de stamomtrek in cm, gemeten op 150 cm hoogte.

Bomengordel bestaande uit Amerikaanse eik (Quercus rubra), bruine beuk (Fagus sylvatica 'Atropuni­cea'), gewone esdoorn (Acer pseudoplatanus), ge­wone robinia (Robi­nia pseudoacacia), tamme kastan­je (Castanea sativa) en zomereik (Quercus robur), en een parkbos van gewone beuk (Fagus sylvatica). Bij de woning: Ital­iaanse popu­lier (Populus nigra 'Ita­lica'). Verder ruwe berk (Betula pendula), gewone lijs­ter­bes (Sorbus aucuparia), Ameri­kaanse vogel­kers (Prunus serotina), gewone trompet­boom (Catalpa bignonioides), scherpe hulst (Ilex aquifolium) en magnolia (Magnolia spec.). Als opgemeten exemplaren: tamme kastanje (Castanea sativa) (243, 241 en 292 cm) en bruine beuk (Fagus sylvatica 'Atropunicea') (140 tot 300 cm). Als solitairen: één van twee mammoetbomen (Sequoiadendron giganteum) (490 cm), valse christus­doorn (Gleditsia triacanthos), kleinbladige linde (Tilia cordata), nordmann zilverspar (Abies nordmanniana).