In 1935 gebouwde art-decovilla met tuin van 70 are; diverse bomen en struiken uit de oorspronkelijke aanleg.

De verbouwing in 1911 van het Keulens Hof te Keerbergen tot 'hôtel-laiterie' vormt waarschijnlijk het prille begin van het verblijfstoerisme, dat vooral tijdens het interbellum in het stuifzandgebied tussen Bonheiden en Tremelo tot ontwikkeling kwam. Duingronden, liefst met dennenbomen, waren het meest in trek. De recreanten en eigenaars van buiten- en (later) vaste verblijven waren vooral afkomstig uit de Brusselse agglomeratie, in dit geval een "nijveraar" uit Anderlecht. De verkaveling en de bebouwing van de Hondsdonk in 1935, in het westen van Tremelo, komt vrij laat in deze ontwikkeling, ruim tien jaar na de eerste villa's in Keerbergen. Toch is het opmerkelijk hoe, ondanks tijdstypische stijlelementen – in dit geval een afgezwakte art deco met ruwgepleisterde muren – teruggegrepen wordt naar aanlegconcepten die wortelen in de 19de eeuw.

Dit geldt in de eerste plaats voor de indeling:

• 1° netjes afgescheiden moestuin, niet ommuurd maar in de schaduw van de 'dienstvleugel' in casu een garage onder zadeldak met twee (stijltypische) polygonale schilden;
• 2° de siertuin die zich grotendeels voor de villa uitstrekt, met bomen aan de rand van een open ruimte, momenteel grazig maar met nog sporen van rozenperken.

In een latere fase, zal naast de 'dienstvleugel' ook een L-vormige stalvleugel worden opgetrokken, vermoedelijk door de tweede eigenaar, die in 1956 het goed verwerft. De dispositie van de gebouwen roept onwillekeurig het archetype van hooghof en neerhof op.

Het huidige bomenassortiment is zeer gevarieerd en omvat – zoals de gebouwen – waarschijnlijk twee generaties:

• 1° bomen met 200 centimeter tot 260 centimeter stamomtrek (gemeten op ca. 150 cm hoogte), met name zilverlinde (Tilia tomentosa) en bruine beuk (Fagus sylvatica 'Atropunicea');
• 2° bomen met minder dan 200 centimeter omtrek (gemeten op ca. 150 cm hoogte) zoals zomerlinde (Tilia platyphyllos), rode bastaardpaardenkastanje (Aesculus x carnea), blauwe atlasceder (Cedrus atlantica 'Glauca'), hemelboom (Ailanthus altissima) en Amerikaanse amberboom (Liquidambar styraciflua).

Typisch voor het interbellum is ook de afsluiting van het perceel: een lage muur met buizen tussen vierkante pilasters in eveneens bepleisterd metselwerk.