De holle weg, ten noorden van het dorpscentrum van Bertem, maakte vroeger deel uit van de verbinding tussen Leuven en Everberg. De benaming ‘Oude Baan’ werd enkele decennia geleden vervangen door de benaming ‘Hoogveldbaan’. Deze weg heeft, naast een ruimtelijk-structurerende functie als groen lint in het open akkerlandschap, een hoge landschappelijke en historische waarde, onder meer door de aanwezigheid van een communicatiebunker en de bestrating met kasseien. Langs de holle weg bevinden zich tientallen hakhoutstoven van diverse soorten, die een onderlinge samenhang vertonen en uit autochtoon genetisch materiaal bestaan. Vanuit de diepte van de holle weg vormen de hakhoutstoven, die een representatieve groeivorm hebben, een beeldbepalend object. De vijftien meter hoge hakhoutstoof van gewone es (Fraxinus exelsior) is met een stamomtrek van 8,80 meter (gemeten op 0,50 meter hoogte) de grootste in de regio. Net zoals de holle weg zijn de hakhoutstoven heel oud. Het hakhoutbeheer was een wijdverspreide beheervorm die tijdens de 19de eeuw in onbruik raakte. Het hout verkregen bij het beheer van de hakhoutstoven werd voor diverse doeleinden gebruikt.

Vlak voor de Tweede Wereldoorlog werd een communicatiebunker gebouwd in de holle weg. De bunker maakte deel uit van de militaire verdedigingsgordel tussen Koningshooikt en Waver (de ‘KW-linie’). Intussen staan er al grote hakhoutstoven van gewone es bovenop de bunker.