De Kerkdreef, een dreef van geknotte zomereiken, is georiënteerd op het westportaal van de parochiekerk Sint-Stephanus en Sint-Theodoricus en mondt uit op het voormalige kerkhof, ontmanteld omstreeks 1930.

Historiek

Uit literatuurgegevens is bekend dat de oudste knotbomen zeker teruggaan tot 1722. De dreef wordt echter reeds aangegeven op de gravure van A. Sanderus uit Flandria Illustrata van 1642. Rekening houdend met de stamomtrekken worden leeftijden tot 350 jaar en ouder niet uitgesloten. De kans dat het om autochtoon genetisch materiaal gaat wordt daardoor aanzienlijk. Autochtoon materiaal van zomereik is in de traditionele landschappen die behoren tot de zandleem- en leemstreek zeer zeldzaam.

De Kerkdreef behoorde meerdere eeuwen tot het foncier van de Heren van Vichte en was hun volle eigendom, samen met de dorpsplaats. De Kerkdreef bleef, in tegenstelling tot de dorpsplaats, privaat bezit van de latere graven van Cruquemburg en daarna de families Meyers, Vanderwerve en Verhaeghe. De bomen werden destijds mee verpacht met het aanpalende perceel, waarbij de pachter het kapgenot en -eikelgenot had, maar ook de onderhoudsplicht. Bij het aankomen van een nieuwe pachter werden de bomen geteld en geprezen.

Beschrijving

De totale lengte van de Kerkdreef bedraagt circa 335 meter. De knoteiken (Quercus robur) bereiken een hoogte van circa 8 meter, de hoogte van de takvrije stam bedraagt circa 2,50 meter, de knothoogte circa 2,50 meter. De plantafstand is onregelmatig maar vooral nauw, met tussenafstanden variërend van 2,50 meter tot 5 meter. De stamomtrekken (opname in 2006) van de dikste en oudste exemplaren klimmen op tot 3,05 meter. De dreefbeplanting is ongelijkjarig, waardoor zowel jonge, middeloude als oude knotbomen voorkomen.

De Kerkdreef is georiënteerd op het westportaal van de kleine parochiekerk Sint-Stephanus en Sint-Theodoricus en mondt uit op het voormalige kerkhof, ontmanteld omstreeks 1930. De zuidzijde van de dreef wordt bepaald door een rest-landelijk gebied met ruraal karakter. De noordzijde van de straat is bebouwd. De voormalige kerkhofruimte omvat enkele geschoren taxusmassieven (Taxus), alsook enkele recentere beplantingen met haagbeuk (Carpinus betulus) en linde (Tilia). De dreefbeplanting is een beeldbepalende structuur in de dorpsomgeving. Het is de knoteikendreef met de hoogste contextuele gaafheid voor West-Vlaanderen.

Deze dreef vormt een representatief onderdeel van een nog goed herkenbare feodale dorpsstructuur waarbij dreven in eigendom van lokale heren georiënteerd werden op kerken en waarbij een traditioneel knotbeheer werd gevoerd, dat nog steeds wordt verdergezet.