Burgerhuis in beaux-artsstijl, waarvoor bouwaanvraag van 1904 naar ontwerp van architect Ernest Stordiau. Het huis wordt gebouwd voor rekening van de Naamlooze Maatschappij voor het Bouwen van Burgershuizen in het Oostkwartier.

Deze bouwmaatschappij was opgericht in 1886 met als doel de nieuwe wijk Zurenborg te ontwikkelen. De maatschappij bouwde talrijke huizenrijen voor eigen rekening, die ze verhuurde of verkocht sleutel-op-de-deur. Het is duidelijk dat de maatschappij een stedenbouwkundige en architecturale stempel op de nieuwe wijk wilde drukken. Ze gaf verschillende architecten de kans opvallende ensembles te bouwen op toplocaties in de wijk. Ernest Stordiau voerde talrijke projecten uit voor de maatschappij, in verschillende neostijlen en in een sobere, op Paul Hankar geïnspireerde art nouveau.

Vanaf 1904 startte in het oeuvre van Stordiau een duidelijk afgebakende periode, waarin hij het uiterlijk van zijn herenhuizen laat refereren aan 17de- en 18de-eeuwse Franse stijlen, conform de traditionele burgerlijke smaak. Dit huis in de Cogels-Osylei is daarvan één van de vroegste voorbeelden. Typisch voor de beaux-artsstijl is de gang naar luxe, met natuurstenen parementen en fraai smeedijzerwerk, gecombineerd met decoratie uit de Franse stijlen zoals strikmotieven, chutes en ovale dakvensters.

De woning was later eigendom van architect John Van Beurden, die er na een verbouwing in 1926 zelf ging wonen en er zijn bureau onderbracht. In 1926 bouwde hij een pomphuis tegen de woning aan en installeerde hij zijn bureel boven de veranda. Zijn dochter Suzanna Van Beurden, wonende in de Van Notenstraat 19 in Deurne, liet eveneens een wijziging aan het interieur uitvoeren in 1966, door architect E. Posson.

De woning telt drie traveeën en drie bouwlagen onder een mansardedak. Een voortuin scheidt de woning van de straat af. De façade is bekleed met een parement van witte natuursteen. Klassieke opbouw van de begane grond, met een plint in blauwe hardsteen, imitatievoegen en rechthoekige deur en twee vensters die regelmatig over de gevelbreedte verdeeld zijn.

Op de eerste verdieping een opvallend drielicht, in de vorm van een serliana, versierd met een groot strikmotief en chutes en voorzien van een verfijnd smeedijzeren balkon. Op de bovenverdieping, twee rechthoekige vensters, waartussen zich een rond medaillon bevindt, opnieuw versierd met een strikmotief. De gevel is als een gedrukte klokgevel uitgewerkt, met een geprofileerde houten lijst op natuurstenen modillons. De mansarde is verlicht door een ovaal venster, versierd met chutes en strikken.