met een wellicht tot 13de mogelijk zelfs tot de 12de eeuw opklimmende origine vormt het Hof ter Hagen als een van de oudste landbouwwinningen in de regio een opmerkelijke illustratie van een eeuwenlange ontwikkeling. Het primitieve ontginningshof ontwikkelde zich verder tot een typisch dubbelhof, op de Ferrariskaart (circa 1775) als dusdanig herkenbaar als de “cense de Raelleys”. Midden 19de eeuw was het nog in het bezit van de adelijke familie ’t Serclaes de Norderwijck en werd na aankoop door welstellende, lokale familie Langhendries volledig gesloopt. In 1857-1858 wordt het vervangen door de indrukwekkende gesloten kwadraatstructuur van het huidige Hof ter Hagen. De omvang van het complex alsook het imposante, volledig eikenhouten schuurgebinte wijzen op een kapitaalkrachtige eigenaar terwijl de aanzienlijke stalruimte met aparte hengstenstal verwijst naar een verleden als fokkerij van Belgische trekpaarden. Ten slotte vormen het polyvalente poortgebouw met inpandig bakhuis en aanleunende pletmolen evenals de rond een centrale, overwelfde voedergang gegroepeerde varkensstallen een mooie illustratie van organisatorische aanpassingen op een 19de-eeuws boerenerf.

in casu architectuurhistorische waarde: representatief voorbeeld van een omvangrijke, homogeen midden 19de-eeuwse, neoclassicistisch geïnspireerde hoeve, gevormd door rond een gekasseid erf gegroepeerde bakstenen volumes met zadeldak, opengewerkt met rechthoekige vensters en deuren met dorpels en omlijstingen in blauwe hardsteen. Kenmerkend voor de bouwperiode zijn verder het als een boerenburgerhuis opgevat tweelaags woonhuis met vrijwel identieke erf- en straatgevel en de lunetvormige verluchtingsopeningen in de stalvleugels. De geïsoleerde inplanting op een hoogte, te midden van een sterk versneden, heuvelend landschap, aan de rand van een scherp dalletje en de directe omkadering met weiland dat de traditionele huispercelen vervangt verleent aan deze landschapsdeterminerende hoeve een opmerkelijke authenticiteit.