Beschrijving
De bescherming omvat het café Posthotel opgetrokken in 1887 naar ontwerp van architect Camiel Raes-Maenhout, als uitbreiding van de bescherming van het interieur als monument en het gebouw met omgeving als dorpsgezicht op 1 augustus 1986.
Waarden
De voorgedragen huizen zijn exemplarisch voor de stilistische evolutie in de burgerlijke privé-architectuur vanaf de tweede helft van de 19de eeuw tot en met de eerste helft van de 20ste eeuw binnen de kleinstedelijke context van Wetteren als regionaal handelscentrum. Het betreft kwalitatieve voorbeelden van heren- en burgerwoningen in neoclassicistische, neorenaissance, eclectische, art nouveau en modernistische architectuur gebouwd in opdracht van de gegoede burgerij en middenklasse. Ze werden veelal uitgevoerd door architecten en kunstenaars wiens vakmanschap het lokaal niveau overstijgt. De interieurs vertonen een gevarieerde aankleding in neoclassicistische, historiserende neostijl tot en met vernieuwende art nouveau en modernistische stijlen. De lokalisatie van de gebouwen aan belangrijke historische in- en uitvalswegen of in wijken, die pas in de loop van de 19de en 20ste eeuw ontwikkeld werden, is daarenboven uitermate illustratief voor de stedenbouwkundige evolutie in Wetteren. De schutterstoren die fungeert als baken in de stationsbuurt, waar tevens een zwaartepunt ligt van beschermenswaardige gebouwen van Wetteren, is ook om die reden aan de selectie gekoppeld. De te beschermen gebouwen bezitten aantoonbare intrinsieke kwaliteiten van historische, artistieke, volkskundige, industrieel-archeologische en/of sociaal-culturele waarde. Dit waardevol karakter dat hun behoud verantwoordt, wordt mede bepaald door hun ouderdom, authenticiteit, representativiteit, zeldzaamheid of gaafheid.
Café Posthotel (uitbreiding van bescherming als monument bij MB van 1 augustus 1986 van gelijkvloers interieur tot het volledig oud gebouw) is beschermd als monument omwille van het algemeen belang gevormd door de:
artistieke waarde, historische waarde, sociaal-culturele waarde
Het zogenaamd Posthotel, circa 1887 opgericht door cabaretier Theoduul Polfliet als een koets- en koerierdienst met herberg en hotel voor reizigers, geldt als een opmerkelijk voorbeeld van een stationscafé. Ingeplant aan het Stationsplein, op de splitsing van oude en nieuwe verkeerswegen, in de onmiddellijke nabijheid van nieuwe transportmiddelen zoals het spoorwegstation, had het de uitgelezen ligging om postverkeer, vervoersdiensten en overnachtingsmogelijkheden voor reizigers te centraliseren.
Het café Posthotel vertegenwoordigt typologisch een laat-19de-eeuws burgerlijk café dat in de traditie van de zogenaamde koffiehuizen ontstond en tot openbare drankgelegenheid voor de gegoede burgerij evolueerde. Het authentiek exterieur en interieur illustreert de standing van het café. Het café Posthotel wordt gekenmerkt door een typerende verzorgde straatgevel in baksteenarchitectuur met opengewerkte pui met houten vensterdeuren tot op de grond, naast de eigenlijke toegangsdeur die voor de nodige lichtinval alsook een uitzicht op het straatgebeuren zorgen.
Het bijzonder interieur herbergt een grote gelagzaal op de begane grond met een luxueuze inrichting in neo-Vlaamse renaissancestijl. Het kwalitatief houtsnijwerk gecombineerd met geschilderde wandbespanningen van favoriete Vlaamse herbergtaferelen met belerende teksten worden toegeschreven aan één van de belangrijkste Wetterse kunstenaars Séraphin(e) De Maertelaere en Louwie Duponceel en getuigen van een groot vakmanschap.
Omwille van de onverbrekelijke éénheid tussen exterieur en interieur wordt de bestaande bescherming als monument uitgebreid tot het volledig gebouw.