als intrinsiek deel uitmakend van het ensemble van 'de Tien Geboden', die gebouwd werden als huurwoningen voor particulieren in opdracht van de nabijgelegen Sint-Geertruiabdij, en hierbinnen als onderdeel van een tweede homogene vijf woningenreeks werd opgetrokken tussen 1553 en 1569 door toedoen van de vooraanstaande abt Philippe de Hosden. Door zijn specifieke ontstaansgeschiedenis en locatie is het dus niet alleen onlosmakelijk verbonden met de historische abdij site zelf maar getuigt het bovendien van de invloedrijke rol die deze instelling heeft vervuld in de bebouwingsontwikkeling van Leuven.

in casu architectuurhistorische waarde: hoewel reeds opgenomen in het beschermde stadsgezicht van het Sint-Geertruidomein en niettegenstaande latere modegebonden aanpassingen, vormt het Vierde Gebod een essentiële component die ontegensprekelijk typologisch-documentair nog tot één van de zeldzame vrij gave getuigen kan gerekend worden van rijkere 16de-eeuwse privé-architectuur in Leuven.
Nu inmiddels zijn vroegere buur panden het Eerste tot Derde Gebod zijn verdwenen, vertegenwoordigt het bovendien, op het resterende Vijfde Gebod na, nog het laatste relict van een in oorsprong uniek architecturaal ensemble dat werd opgevat als vijf diephuizen in een karakteristieke bak- en zandstenen bouwtrant met toepassing van een renaissancistisch voorgeveldecor en waarvan het concept wordt toegeschreven aan de Leuvense bouwmeester Amand van Bullenstraten.
Van zijn originele ruimtelijke en structurele opbouw getuigen nog de globaal behouden inwendige planschikking en de bewaarde constructieve elementen als de eikenhouten plafonds met moeren kinderbalken voorzien van sloffen op zandstenen consoles, resten van troggewelfjes, de plankenvloeren en het moergebint.