Het in kern 18de-eeuws gebouw is als langgevelhoeve, met grotendeels bewaarde dienstgebouwen en met een woonhuis dat in de tweede helft van de 19de eeuw werd voorzien van een fraaie bepleistering. Deze bepleistering is representatief voor de inmiddels zeldzaam geworden teutenwoningen, die vooral in de negentiende eeuw werden gebouwd in de Limburgse Noorderkempen en qua gevelornamentiek vaak Hollandse invloed verraden. Zulke teutenhuizen, gelegen in een arme agrarische streek, wijzen op het zeer lokale fenomeen van de rondtrekkende kooplieden, die door handel te drijven in het buitenland hun families materiële welstand wisten te bezorgen.

Eén van de weinige nog resterende teutenwoningen in de Ekselse dorpskom, op de "Caerte representerende de limiten tussen Overpelt ende Exel" van 1775, op de Ferrariskaart (1771-1777) en in de Atlas van de Buurtwegen (1845) reeds aangeduid als een U-vormig complex. Daar de beschermde Ekselse parochiekerk Sint-Trudo eertijds door bebouwing was omgeven en in de loop der tijd door afbraak werd ontsloten, vormt het huis Linmans, samen met de woning Tielen, een vrij uniek voorbeeld van de eertijds in het centrum veel talrijker aanwezige teutenhuizen.

in casu architectuurhistorische waarde: Breedhuis met dubbelhuisopstand, vijf traveeën en één bouwlaag, in bepleisterde en beschilderde, met ankers verankerde baksteenbouw op een met spiegels versierde plint en onder een zadeldak met pannen tussen aandaken. De bepleisterde omlijstingen van de muuropeningen zijn rijkelijk versierd met rocailles, schelpen en akanten. Ook de dienstgebouwen zijn grotendeels behouden, met uitzondering van het verbindingselement tussen het woonhuis en het westelijke haakse dienstgebouw.