Zowel de Sint-Monulfus- en Gondulfuskerk als de gebouwen in de onmiddellijke omgeving ervan dateren uit de tweede helft van de 19de eeuw en werden in een korte tijdspanne heropgetrokken. De heropbouw van de kerk kadert in een typische nieuwbouwpolitiek, terwijl deze van de omliggende gebouwen het gevolg is van een brand, die in 1856 de meeste gebouwen van de Maasmechelse Dorpsstraat in de as legde. In beide gevallen waren het echter budgettaire redenen die maakten dat er werd geopteerd voor sobere baksteennieuwbouw met lichte neoklassieke karakteristieken. Bijgevolg is er eerder toevallig een belangrijke visuele eenheid ontstaan die nog in grote trekken bewaard is gebleven.

in casu architectuurhistorische waarde: Rond het plein voor de kerk zijn verschillende bakstenen gebouwen te situeren, elk met eigen architecturale accenten, die aan de 19de-eeuwse standaard een zeker cachet verlenen. Vier panden verdienen een bijzondere vermelding: het hoekhuis Dr. Haubenlaan 32 (1860), de identieke dubbelhuizen Dr. Haubenlaan 71-73 (tweede helft 19de eeuw) en het dubbelhuis Dr. Haubenlaan 78 (1860), alle met min of meer gepronceerde middenrisalieten. De dekenij in de Deken Bernardstraat (1893) is in de bescherming begrepen omdat het gebouw in het gezichtsveld ligt van het kerkplein, en stilistisch bij de uniforme bebouwing aldaar aansluit.