vanuit geologisch oogpunt zijn deze antropogene, artificiële heuvels belangrijk omwille van hun rijkdom aan fossielen. Zij werden vooral afgedrukt in het bedekkingsgesteente (schiefer- en kalksteen) dat zich boven de steenkoollagen bevindt. Het voorkomen van extreme gradiëntensituaties op de steile hellingen waarvan de bodem samengesteld is uit een opeenhoping van uitzonderlijke materialen als schiefergesteente, kalkrijke rotsblokken, zandstenen en steenkoolafval. Gradiëntensituaties zijn onder andere droog - nat, warm - koud, variërende zoutgehaltes in de substraten, helling, expositie. De hoger genoemde specifieke abiotische situatie ligt aan de basis van een unieke vegetatie. Deze is totaal verschillend van de Kempense vegetatie. Genoemd worden: pioniervegetaties van mossen en korstmossen, verspreide kruidenvegetaties, schrale graslanden en berkenopslag. In plassen, bezinkingsbekkens ..... en andere plaatsen met hoge zoutconcentraties komen typische brakwatersoorten voor. Ook kalkminnende soorten, waarvan sommige thermofiel, worden aangetroffen. Sommige van deze soorten, zoals de kleine steentijm, bereiken op de Limburgse terrils de noordgrens van hun areaal. Het belangrijkst in aantal zijn de soorten van sterk antropogeen gestoorde plaatsen, droge graslanden en rotsen. Kenmerkend zijn de rijkdom aan amfibieën en reptielen, insecten en vlinders, waaronder vele zeldzame soorten. De mijnsite vervult een belangrijke functie als natuurverbindingsgebied met de omliggende natuurgebieden.

de ritmiek van de terrils brengt een differentiatie aan in het anders vrij eentonige landschap en zorgt voor een bijkomende belevingswaarde, mede gedragen door het panoramisch uitzicht.

de terrils zijn samen met de reeds als monument beschermde mijngebouwen een belangrijke getuige van een industriële activiteit (industrieel-archeologische waarden) in de provincie Limburg tussen 1924 en 1987. Zij dragen bij tot het behoud, de verstaanbaarheid en de eigenheid van de streek.