Het Doolhof wordt al grosso modo in zijn huidige structuur en samenstelling afgebeeld op het voorprimitief kadasterplan (1828), met een huis, dienstgebouwen en tuinen. De vroeg-19de-eeuwse oorsprong is nog afleesbaar uit het huis, in oorsprong buitenverblijf van een Tongers notabele, dat als baksteenconstructie met rechthoekige muuropeningen in vlakke kalkstenen omlijsting neoklassieke trekken vertoont en daarbij zelfs nog het merendeel van het oorspronkelijke buitenschrijnwerk behield. De oude functionaliteit van het huis wordt bevestigd door een aansluitende, ommuurde moestuin en de restanten van een herenboerpark. De bijgebouwen, met een daarbij aansluitend, voormalig moestuinperceel, werden in de late 19de en vroege 20ste eeuw geleidelijk getransformeerd en bleven alleszins naar buiten toe bewaard als typisch plattelandsfabriekje, met een rustieke vormentaal en een imposante bakstenen schouw.

Het Doolhof, toegankelijk via een redelijk lange toegangsdreef en mede door de fabrieksschoorsteen van ver te ontwaren, is mede door zijn harmonische samenhang met de omgevende boomgaardpercelen, heeft een beeldbepalende waarde als esthetisch gegeven en als representatief onderdeel van een vrijwel onaangetaste dorpskern, die een 19de-eeuws cachet behield.