Als zijnde een gaaf bewaard voorbeeld van een pastorie, die als gevolg van het Concordaat van 1801, volgens een gevelsteen in 1876 wordt heropgebouwd. Zeker sinds de 17de eeuw stond op deze locatie een pastorie, doch de huidige zou na afbraak van de vorige circa 1870, in 1876 zijn herbouwd op een iets meer westelijk gelegen site.
Dat er in de jaren 1876 een nieuwe pastorie wordt gebouwd getuigt van de grote opbloei van het parochiaal leven in die periode, het bouwjaar 1876 is aangegeven in een gevelsteen verwerkt in het dakvenster.

in casu architectuurhistorische waarde:
Als zijnde een representatief voorbeeld van een pastorie uit de tweede helft van de 19de eeuw, gelegen in een eerder landelijk deelgebied van Brugge. De pastorie sluit aan bij het bekende en traditionele dubbelhuistype van vijf traveeën, twee bouwlagen en twee kleine aanbouwen met een lessenaarsdak. De gevel is een verankerde bakstenen lijstgevel in combinatie met natuurstenen elementen onder meer voor het beklemtonen van de geblokte ontlastingsbogen van de rechthoekige muuropeningen, voor de driehoekige frontonbekroning van het centraal bovenvenster en voor de uitwerking van het centraal dakvenster.
Als zijnde een pastorie in het dorpscentrum van Koolkerke, die een plaats inneemt binnen de evolutie en de typologie van de pastoriebouw. De dubbelhuisopstand van vijf traveeën en twee bouwlagen is typisch voor de 19de eeuw. Het is stilistisch een uitzonderlijk voorbeeld in het oeuvre van provinciaal architect Pierre Buyck.

De pastorie maakt deel uit van een historisch gegroeide dorpskern die bestaat uit de pastorie, de kerk, het kerkhof en het dorpsplein. Tussen deze elementen bestaat er een sterke visuele band.
De pastoor, als één van de belangrijkste figuren in het traditionele Vlaamse dorp en zijn woonst die dit belang uitstraalt.