Als zijnde een voorbeeld van een houten havenstaketsel met havenlicht op de kop, essentieel onderdeel van een kusthavenuitrusting in casu van de Oostendse havengeul, gebouwd in 1888-89 als opvolger van verschillende gelijkaardige voorgangers die reeds vóór 1834 te Oostende werden gebouwd.
Als zijnde een materiële getuige van de mogelijkheden op het vlak van de eind-19de-eeuwse houtbouw voor constructies die zeer onderhevig waren aan krachten van mechanische aard, meer bepaald als waterbouwkundige constructie.
Als zijnde een staketsel van 1888-1889 dat met zijn ca. 650 m lengte als één van 's werelds langste houten staketsels uit die periode geldt.

Als zijnde een materiële getuige van de ontwikkelingen op het vlak van het kusttoerisme in de tweede helft van de 19de eeuw in België.
Als zijnde een materiële getuige van de algemene gewijzigde mentaliteit van het publiek ten aanzien van strand en zee, waarin een deel van de haveninfrastructuur deel gaat uitmaken van het mondaine toeristische leven, waardoor de opeenvolgende staketsels reeds vanaf 1834 voorzien waren van een wandelweg ten behoeve van de kusttoeristen en van de bewoners van Oostende, wandelweg die ca. 1890 aanzienlijk werd verbreed.
Als zijnde een bouwsel dat voor Oostende als toeristische trekpleister deel uitmaakt van het collectief geheugen, en tevens het onderwerp uitmaakt van talrijke afbeeldingen.

Als zijnde een eind-19de-eeuws staketsel dat deel uitmaakt van de historische haveninfrastructuur van Oostende en als dusdanig een getuige is van een belangrijke episode in de ontwikkeling van de haven van Oostende.
Als zijnde een getuige van de 19de-eeuwse ontwikkeling van Oostende tot mondaine badstad, waarbij het elitaire publiek in navolging van de koninklijke familie zijn vakanties doorbracht in Oostende. Het Westerstaketsel was gekend als de favoriete wandeling van Koning Leopold II.