in casu architectuurhistorische waarde:
Als zijnde een klooster opgericht in 1693 en waarvan de huidige gebouwen hoofdzakelijk dateren uit de 19de eeuw, respectievelijk uit het begin van de 19de eeuw door een eerste grote uitbreidingsfase. Een tweede belangrijke verbouwingsfase die grotendeels het huidige uitzicht van het klooster bepaald, situeert zich tussen 1876 en 1879.
De zeer beeldbepalende neogotische kloostervleugel en bijhorende kapel werden ontworpen door de Kortrijkse architect L. De Geyne. Het klooster en de kapel worden beschouwd als één van zijn belangrijkste ontwerpen.
In het bijzonder voor de veranda of serre van 1843, geplaatst tegen de tuingevel van de vroeg 19de-eeuwse kloostervleugel: als zijnde een zeldzaam en gaaf bewaard voorbeeld van een serre. Uitzonderlijk is de afmeting van de serre die de ganse achtergevel beslaat. Opmerkelijk zijn tevens de fraai uitgewerkte gietijzeren steunpunten. De druivenranken bleven behouden.

Als zijnde één van de weinige Benedictinessenkloosters die de Franse Revolutie overleefde. Het klooster was samen met het Sint-Jorishospitaal (Rijselsestraat) het enige klooster te Menen dat niet onteigend en verkocht werd als nationaal goed (en afgebroken), doordat ze een verzorgende functie had als onderwijsinstelling en krankzinnigengesticht.
Als zijnde een site met een geschiedenis die teruggaat tot 1693 wanneer de zusters zich in een huis vestigen op de plaats van het huidige klooster.

Als zijnde een getuige van de monastieke geschiedenis van Vlaanderen.