Als goed en zeldzaam geworden typevoorbeeld van een molenerf dat in 1871 is ontstaan, met karakteristieke ligging aan de rand van een dorp, en dat onder druk van de economische en technologische ontwikkelingen in 1929 is geëvolueerd door de toevoeging van een mechanische maalderij. De materiële getuigen van deze evolutie bezitten samen en elk afzonderlijk een voorbeeldwaarde en bestaan uit:
1. een windmolenromp (1871) gekenmerkt door in reliëf gemetselde deur- en vensteromlijstingen en een moleninterieur met de gedeeltelijk resterende onderdelen van een maalwerk;
2. een woonhuis met bakhuis (in oorsprong van dezelfde periode, gesloten bakhuis met typologische voorbeeldwaarde);
3. een volledig bewaarde maalderij uit 1929 met typologische voorbeeldwaarde eigen aan het interbellum (zowel bouwkundig als wat de uitrusting aangaat);
4. een typische kasseiverharding op het erf. De mulderswoning is verbouwd en bezit nog een getuigenwaarde maar dan wel als onderdeel van een dorpsgezicht dat is samengesteld uit een aantal elementen met monumentwaarde.