Deze oorlogssites zijn van belang voor de militaire geschiedenis. Zij geven een beeld van de evolutie in de krijgskunde en de daaraan verbonden technische ontwikkeling. Het betreft de materiële getuigen van de Tweede Wereldoorlog, één van de belangrijkste gebeurtenissen van de 20ste eeuw. De meeste bunkersites maken deel uit van de Atlantikwall, die samen met de Ostwall, de Südwall en de Westwall, een belangrijk element vormde in de verdediging van het Duitse rijk, kort voor en tijdens de Tweede Wereldoorlog. De Atlantikwall, die de verdediging van de Atlantische kust tot doel had, strekte zich uit van de Golf van Biscaje tot aan de Noordkaap. De linie, bestaande uit talrijke afzonderlijke bunkers, moest de vijandelijke aanval opdelen in kleine stukken zodat de aanvalskracht gehalveerd werd en de vijand tijd verloor met het opruimen van de afzonderlijke verzetsnesten.
Deze relicten van de Atlantikwall gelegen op Belgisch grondgebied werden na inventarisatie geselecteerd volgens de volgende criteria: de zeldzaamheid van de constructie, de interessante functie, bepaalde merkwaardige camouflagepatronen, de samenhang in de cluster en/ of de ruimere lokale groep, de plaats en functie in de algemene structuur van de Atlantikwall.

De restanten van het Steunpunt Seydlitz aan het Sint-Laureinsstrand te Westende vormen een vrij gaaf bewaarde bunkersite aan de Belgische kust. De site omvat een aantal bijzondere constructies, waaronder de tobruks met een ronde vorm, de keukenbunker en de anti-tankmuur. Dit bewaarde restant van de anti-tankmuur is uniek voor België. Ook de ronde gevechtspositie van de tobruks is eerder uitzonderlijk, normaal gezien treft men een octogonale vorm aan. De keukenbunker, Regelbau 7a, heeft een aanbouwen een mooi bewaard bunkernummer alsook het opschrift "L" ("Leicht") dat een lichte constructie aanduidt.
De restanten van het Steunpunt Seydlitz vormen samen met de vuurleidingsbunker voorgesteld onder nr. 15 een samenhangend geheel.