Beschermd monument

Maria-Hendrikapark

Beschermd monument van tot heden

ID
12423
URI
https://id.erfgoed.net/aanduidingsobjecten/12423

Besluiten

Leopoldpark en Maria Hendrikapark
definitieve beschermingsbesluiten: 25-01-2006  ID: 4458

Rechtsgevolgen

Meer informatie over de rechtsgevolgen van beschermingen vind je op onze website.

Beschrijving

Het Maria-Hendrikapark te Oostende is beschermd als monument. De beschermingomvat het park met inbegrip van de beplanting, de waterpartijen, het parkmeubilair, de restanten van de oude stadsvestingen, de watertoren, de Armenonville en de elektriciteitscabine.



Waarden

Het Maria-Hendrikapark met inbegrip van de waterpartijen, brugjes, wegenis, reliëfstructuren, beplantingen, grasperken, restanten van de oude stadsvestingen, watertoren, de Armenonville, elektriciteitscabine en parkmeubilair is beschermd als monument omwille van het algemene belang gevormd door de:

sociaal-culturele waarde

Als zijnde een eind 19de-eeuws wandelpark met openbaar karakter aansluitend bij het stedelijk milieu, dat als rustige en natuurlijke omgeving deel uitmaakte van de stad en hiertoe ontsloten is. De inrichting van de vroegere stadswallen in functie van de stedelingen vormde een algemene trend in de 19de eeuw als antwoord op de eis voor openbare groenzone.
Als zijnde een belangrijke historische site met recreatieve, ecologische en educatieve waarde ten behoeve van zowel de stedelingen als de toeristen, die, overeenkomstig de principes van koning Leopold II, in de "Koningin der badsteden" zowel dienden te kunnen genieten van de zee als van het groen.

industrieel-archeologische waarde

Als locatie voor de nieuwe watertoren van 1959, als representatief voorbeeld van het type zuilvorm zonder uitwendig onderscheid tussen voet en kuip. Opvallend zijn hier de lichtjes versmallende doormeter waardoor een extra visuele dimensie ontstaat, en de hoge panoramische lantaarn die zich bovenop de watertoren bevindt. Aldus gaat het hier tevens ;om een baken van industrieel-archeologische aard dat in samenspel met de andere torens van Oostende in het stadsprofiel een belangrijke visuele rol speelt.

historische waarde

in casu architectuurhistorische waarde: Als zijnde een park naar ontwerp van de Duitse landschapsarchitect E. Keilig en de Parijse tuinarchitect E. Lainé, beiden in opdracht van koning Leopold II, die als tuin- en landschapsarchitecten meerdere prestigieuze projecten in België gerealiseerd hebben.
In zijn algemene verschijningsvorm vormt het Maria-Hendrikapark een getuige van de gemengde parkstijl uit de 19de eeuw met een algemene landschappelijke structuur waarbij de waterpartijen, het wegennet, de open grasperken en gesloten boompartijen kenmerkend zijn.

historische waarde

Als zijnde getuige van de verdere uitbouw van Oostende tot een koninklijke residentie en mondaine badplaats in het laatste kwart van de 19de eeuw op initiatief van koning Leopold II. De aanleg van het park in 1888-1892 met uitbreiding in 1896-1897 kadert in de zuidelijke stadsuitbreiding van Oostende, na het slechten van de vesten in 1865- 1875. Het oorspronkelijke stadsrandbos fungeert als modern wandelpark door de aanleg en het openbaar karakter.
Als zijnde een zeldzame getuige van het militair-historisch rijke verleden van de oude vestingstad Oostende door de integratie en incorporatie in de parkaanleg van de restanten van de oude zuidelijke vestingstructuren nabij het Hazegras, onder meer de algemene structuur evenals muurrestanten.


Aanduiding van

Is de bescherming van

Maria-Hendrikapark

Maria-Hendrikapark (Oostende)
Het Maria-Hendrikapark werd tussen 1888 en 1892 aangelegd naar ontwerp van E. Keilig op initiatief van koning Leopold II. Latere aanpassingen gebeurden onder leiding van ontwerper E. Lainé. Het park is aangelegd in een gemengde parkstijl met een algemene landschappelijke structuur waarbij de waterpartijen, het wegennet, de open grasperken en gesloten boompartijen kenmerkend zijn.

Is de omvattende bescherming van

Watertoren

Populierendreef (Oostende)
De nieuwe watertoren in het Maria-Hendrikapark wordt opgetrokken in 1959 naar ontwerp van ir. F.G. Riessauw, professor aan de Universiteit van Gent, en uitgevoerd door aannemer N.V. Vanonkelen uit Tienen. Betonnen constructie met parement in gele baksteen. Watertoren van het type zuilvorm zonder uitwendig onderscheid tussen voet en kuip (type B/B1).


Beheerder fiche: Agentschap Onroerend Erfgoed

Contact

Heb je een vraag of opmerking over deze fiche? Meld het ons via het contactformulier.