Beschrijving
De voormalige burgemeesterswoning van 1911 te Leke, is beschermd als monument
Waarden
Voormalige burgemeesterswoning met inbegrip van de cultuurgoederen die er integrerend deel van uitmaken, is beschermd als monument omwille van het algemeen belang gevormd door de:
historische waarde, sociaal-culturele waarde
historische, in casu architectuurhistorische waarde en sociaal-culturele waarde:
De burgemeesterswoning - in 1911 gebouwd door burgemeester Demyttenaere van Leke - is voor de schaal van het dorp stilistisch erg rijk uitgewerkt. Het neogotische pand met inslag van de Brugse stijl vormt een erg beeldbepalend gegeven in het kleine dorp: de straatwand met bescheiden lijstgevels wordt doorbroken door de trapgevel en de uitkragende toren met leien spits. Kenmerkend zijn de esthetiek van het blote baksteenmetselwerk met trapgevel en geprofileerde traveenissen met maaswerk, de kruiskozijnen en sierelementen in blauwe hardsteen, het ijzersmeedwerk enz. Dat het burgerhuis niet vernietigd werd tijdens de Eerste Wereldoorlog is uitzonderlijk voor de frontstreek rond Diksmuide. Toch is het oorlogsverhaal aanwezig in de patriottische inrichting van de koetsdoorrit de bustes van Elisabeth en Albert (als burger én als soldaat) in combinatie met twee zittende leeuwen verwijzen naar de oorlog (overwinning). Een buste van de koning-soldaat (met helm) met dezelfde witgeschilderde afwerking werd ook toegepast bij het gedenkteken bij de kerk van Leke, eveneens in combinatie met twee leeuwen. De neogotische uitwerking van het exterieur wordt op een smal perceel gecombineerd met de klassieke plattegrond van herenwoning met koetsdoorrit De statigheid van dit eclectische bepleisterde interieur geritmeerd door pilasters, wordt nog versterkt door de bustes en de beelden van leeuwen, het gebruik van marmer voor plinten en trappen en de keramische vloertegels van Gilliot (Hemiksem). De schouwen in de salons zijn op de neo-Vlaamse renaissance geïnspireerd, en voorzien van het gemeentewapen, schilden met Vlaamse leeuw en spreuk eigen heerd is goud weerd. Ook de Latijnse wapenspreuk in het glas-in-lood op het einde van de koetsdoorrit bijen verliezen geen dag met nietsdoen (spreuk van het tijdschrift Biekorf) wijst op de levensfilosofie van de eigenaar. Voorts bewaart het interieur onder meer deuren met houtimitatiebeschildering en de ijzeren trapleuning.