in casu cultuurhistorische waarde: Het omringend areaal van het kerkhof bezit historisch, ruimtelijk en visueel een onlosmakelijke band met de kerk als site van de oude parochiekerk, die aan de huidige kerk voorafging. Cultuurhistorisch illustratief als oude parochiale begraafplaats van een dorpskerk, die zich volgens middeleeuws gebruik rondom de kerk bevond. Het ijzeren hekwerk met axiaal toegangshek is typerend als accentuering van de kerkhoftoegang in combinatie met een groenblijvende haag als verdere kerkhofafsluiting.
De kerkhofsite bezit door zijn funeraire functie en als context historisch ook een inherente samenhang met de monumentale calvarieberg onder afdak, volgens christelijke traditie opgesteld tegen het kerkkoor, en met de oude grafstenen geplaatst tegen de kerk. Vier overblijvende gietijzeren grafkruisen zijn volkskundig als funerair erfgoed van belang: deze traditionele, decoratief uitgewerkte graftekens waren eigen aan de lagere bevolkingsklasse (gietijzeren grafkruis, Hourant type 11 A 1 a 1, blok voorkant rechts, perceel 24; gietijzeren grafkruis; Hourant type 11 A 5 h, blok C, perceel 76; gietijzeren grafkruis, Hourant type 11 A 2 d, blok E, perceel 121 bis; gietijzeren grafkruis; Hourant type 11 A 5 e, blok voorkant links, perceel 16.) Zij getuigen tevens cultuurhistorisch van het traditioneel gebruik van het kruis als symbool voor christelijke graftekens.

in casu architectuurhistorische waarde: Neogotische plattelandskerk gebouwd in 1856-1858 naar ontwerp van 1855 van de priesterarchitect Jan August Clarysse. Als authentieke dorpskerk in sobere baksteenarchitectuur en naar type plattegrond en opbouw met smaakvolle ornamentiek, getuigend van een artistieke creatie én architectuurhistorisch betekenisvol voor de evolutie van deze architect zijn kerkelijk architecturaal oeuvre. De dorpskerk is representatief voor de esthetiek en vormentaal eigen aan Clarysse, waarmee hij een aparte plaats inneemt binnen de evolutie van de neogotiek. Ook in de architecturale vormgeving van het kerkinterieur is de Sint-Denijskerk stilistisch exemplarisch voor de neogotische kerkenbouw van Clarysse. De Sint-Denijskerk bezit een typerend neogotische uitrusting en aankleding die stilistisch een ensemble vormen harmoniërend met de architectuur waaronder: altaren met kunstzinnig schrijnwerk van het laatste kwart 19de eeuw uit het atelier van de beeldhouwer-schrijnwerker Séraphin De Maertelaere (Wetteren), fragmenten en sporen van wandbeschildering die getuigen van een karakteristieke neogotische polychromie in het koor, en drie koorglasramen van 1929 uitgevoerd door het atelier Ganton die een illustratie zijn van neogotische glasraamkunst. Een aantal religieuze kunstwerken gerecupereerd uit de voorgaande kerk op dezelfde site getuigen tevens van de voorgeschiedenis van het kerkgebouw.